Αργεντινή, ξενοδοχεία, συνεταιρισμός,
kinitopoiisi_bauen_xenodoxeio.jpg
Κινητοποιήσεις συμπαράστασης στους εργαζομενους του ξενοδοχείου «Bauen»
Το όνειρο των εργαζομένων του ιστορικού ξενοδοχείου «Bauen», ότι επιτέλους το εγχείρημα που αυτοδιαχειρίζονται εδώ και 14 χρόνια θα περνούσε τυπικά και νομικά στα χέρια τους, κράτησε πολύ λίγο.
Λιγότερο από έναν μήνα μετά την έγκριση της Γερουσίας της Αργεντινής για την απαλλοτρίωση του ξενοδοχείου και την απόδοσή του στον συνεταιρισμό των εργαζομένων που το λειτουργούν από το 2003, ο συντηρητικός πρόεδρος Μαουρίσιο Μάκρι έβαλε βέτο στη νομοθεσία με τη δικαιολογία ότι «αυτή ευνοεί αποκλειστικά μια συγκεκριμένη ομάδα, χωρίς να συνεπάγεται όφελος συνολικά για την κοινότητα».
Αγνοώντας επιδεικτικά ότι η νέα νομοθεσία αναγνώριζε ανάμεσα στα πολλά άλλα και τον κοινωνικό ρόλο του συνεταιρισμού BAUEN, ο οποίος άνοιξε την πόρτα του στην κοινότητα, σε συλλογικότητες και κοινωνικές οργανώσεις, ανέλαβε δεκάδες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και μέσα από τις εκδηλώσεις και τις δράσεις του έγινε πολιτική και κοινωνική αναφορά του Μπουένος Αϊρες.
«Στα μάτια των επιχειρηματιών το BAUEN φαντάζει ένα πολύ επικίνδυνο παράδειγμα σε καιρούς περικοπών και δημοσιονομικής αναπροσαρμογής», δήλωσε η βουλευτής Μίριαμ Μπρέγκμαν του αριστερού κόμματος PTS, εξηγώντας τους πραγματικούς λόγους του προεδρικού βέτο και εκφράζοντας φόβους ότι αυτό δεν πλήττει μόνο τους 130 εργαζομένους του, αλλά αποτελεί ακόμη ένα ζοφερό προηγούμενο για το κίνημα των ανακτημένων εργοστασίων στη χώρα.
Το ξενοδοχείο δεν αποτελεί απλώς έμβλημα της αυτοδιαχείρισης στην Αργεντινή και στον κόσμο, αλλά και υπόμνηση της διαπλοκής οικονομικών κύκλων με το δικτατορικό καθεστώς που αιματοκύλησε την Αργεντινή το 1976-1983.
Κατασκευάστηκε σε χρόνο-ρεκόρ το 1978 ενόψει του Μουντιάλ με δάνειο 12 εκατ. δολαρίων που πήρε η οικογένεια Γιούρκοβιτς από την τράπεζα Banade έπειτα από εντολή του αντιναύαρχου Κάρλος Λακόστε, επικεφαλής της οργανωτικής Επιτροπής του Μουντιάλ.
Με την κρίση του 2001, το 20ώροφο ξενοδοχείο εγκαταλείφθηκε από τους ιδιοκτήτες του, χωρίς καν να έχουν αποπληρώσει το δάνειο, και δύο χρόνια αργότερα, με τη βοήθεια του Εθνικού Κινήματος Ανακτημένων Επιχειρήσεων (MNER), εργαζόμενοί του συνέστησαν τον συνεταιρισμό BAUEN (αρκτικόλεξο από το Μπουένος Αϊρες - Μια Εθνική Επιχείρηση, ξεπερνώντας έτσι τον σκόπελο χρήσης του τίτλου του ξενοδοχείου), το κατέλαβαν, το ανακαίνισαν, συνεργαζόμενοι για όλες τις εργασίας με άλλες ανακτημένες επιχειρήσεις, το έθεσαν σε λειτουργία και πέτυχαν την κερδοφορία του, αφού πρώτα επένδυσαν έως σήμερα κάπου 15 εκατ. πέσος.
Η οικογένεια Γιούρκοβιτς, που είδε το ξενοδοχείο να ανθεί ξανά, συνέστησε άλλη εταιρεία, τη Mercoteles, μέσω της οποίας διεκδίκησε το κτίριο.
Παρότι είχε παραβιάσει την πτωχευτική διαδικασία, δικαστήριο διέταξε το 2006 την πρώτη έξωση των εργαζομένων.
Εκτοτε έχουν ακολουθήσει πολλές ανάλογες απόπειρες που ματαιώθηκαν χάρη στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης και τη νομική μάχη που έδωσε ο συνεταιρισμός, μέχρι να ψηφιστεί στα τέλη Νοεμβρίου ο νόμος για την απόδοση του κτιρίου σε αυτόν.
Τώρα η μάχη δίνεται κατά του προεδρικού βέτο, που ανοίγει τον δρόμο για μια νέα απόπειρα έξωσης.
Μηνύματα συμπαράστασης από κάθε γωνιά της Γης έχουν αρχίσει και κατακλύζουν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του συνεργατικού συνεταιρισμού (solidaritybauencooperative@gmail.com), ενώ σε ένδειξη αλληλεγγύης η εναρκτήρια εκδήλωση της 6ης Διεθνούς Συνάντησης της «Οικονομίας των Εργατών», που θα διεξαχθεί στην Αργεντινή από τις 30 Αυγούστου ώς τις 2 Σεπτεμβρίου, θα γίνει στις εγκαταστάσεις του ανακτημένου ξενοδοχείου BAUEN.
Το κίνημα απειλείται
Η ανάκτηση των ανενεργών ή χρεοκοπημένων επιχειρήσεων από τους εργαζομένους τους άρχισε μαζικά στην Αργεντινή με την κρίση του 2001, αν και οι πρώτες εμφανίζονται πολύ νωρίτερα ως απόρροια του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού που επιβλήθηκε επί δικτατορίας και συνεχίστηκε απρόσκοπτα από τις μεταδικτατορικές κυβερνήσεις, οδηγώντας στην αποβιομηχάνιση και τη δημιουργία στρατιάς ανέργων.
Είναι αυτοί που καταλαμβάνουν τα εργοστάσια και βάζουν ξανά μπροστά την παραγωγή, αρχικά όχι τόσο από ιδεολογία όσο σπρωγμένοι από την ανάγκη επιβίωσης.
Ετσι γεννιέται το Εθνικό Κίνημα Ανακτημένων Επιχειρήσεων (MNER), που δεν παύει να βλέπει τον αριθμό των μελών του να αυξάνει.
Ενώ το 2003 αυτά τα εγχειρήματα ήταν 125, σύμφωνα με το Κέντρο Τεκμηρίωσης Ανακτημένων Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου του Μπουένος Αϊρες, τον Μάρτιο του 2016 ήταν 367 και απασχολούσαν κάπου 16.000 εργαζομένους. Από αυτές οι 43 δημιουργήθηκαν μετά τον Δεκέμβριο του 2013.
Αλλά, όπως επισημαίνει ο επικεφαλής του Κέντρου, Αντρές Ρουντζιέρι, στην έκθεση «Οι ανακτημένες επιχειρήσεις τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης του Μάκρι», σήμερα αντιμετωπίζουν μια κρίσιμη καμπή λόγω των μέτρων της κυβέρνησης:
«Τα προβλήματα υπάρχουν σε όλους τους κρίκους της αλυσίδας: από την αύξηση του κόστους των προμηθειών και των μεταφορών έως την απότομη πτώση της κατανάλωσης λόγω των προγραμμάτων λιτότητας.
»Σε αυτά έρχονται να προστεθούν οι τεράστιες αυξήσεις στα τιμολόγια, που κυμαίνονται από 200%-700% στο ηλεκτρικό και ξεπερνούν το 1.300% στο αέριο», λέει ο ερευνητής, προσθέτοντας πως τα λίγα και διάσπαρτα δημόσια προγράμματα στήριξης έχουν εκλείψει, ενώ συστηματοποιούνται πλέον οι πολιτικές και νομικές επιθέσεις κατά των συνεργατικών συνεταιρισμών.
Τέσσερα χρόνια ΒΙΟΜΕ
«Η οικονομία των κοινών, πιο αποτελεσματική από τις αγορές και το κράτος»
Κομποστοποίηση: λύση για τα απορρίμματα από τους ίδιους τους πολίτες
Το Α βγαίνει από την Αλληλεγγύη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου