Γερμανικός Τύπος: Συνυπεύθυνοι οι δανειστές για την ανείπωτη καταστροφή;

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οι καταστροφικές πυρκαγιές στην Ελλάδα στο επίκεντρο και της σημερινής επισκόπησης. Σε πρώτο πλάνο οι τραγικές ανθρώπινες ιστορίες αλλά και η αναζήτηση ευθυνών.

«Είναι οι δανειστές συνυπεύθυνοι;», τιτλοφορείται εκτενές άρθρο της Frankfurter Allgemeine Zeitung που σημειώνει ότι μπορεί η αναζήτηση ευθυνών να μην είναι της παρούσης, ωστόσο «πέραν των επίσημων θεσμών και κυρίως στο εξωτερικό, έχει ξεκινήσει ήδη η συζήτηση εάν οι πιστωτές της Ελλάδας και το πρόγραμμα λιτότητάς τους φέρουν την κύρια ευθύνη για την καταστροφή, τις ανεπαρκείς δυνατότητες διάσωσης και την ελλιπή πρόληψη. 'Οι περικοπές στον τομέα της πολιτικής προστασίας ήταν μέρος του προγράμματος λιτότητας. Έτσι η Ελλάδα πέτυχε αποδυναμωμένη το στόχο των Ευρωπαίων' έγραψε η ιταλική Corriere della Sera. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, μόνον κατά την τελευταία άνοιξη κόπηκαν 34 εκατομμύρια ευρώ. Στην Ελλάδα υπάρχουν όλο και λιγότεροι πυροσβέστες και όλο και λιγότεροι από αυτούς μπορούν να επιχειρήσουν». 

Η λιτότητα δεν φταίει για όλα

Ωστόσο, όπως επισημαίνει η FAZ, «έλληνες οικονομολόγοι και γνώστες της περιοχής διαψεύδουν. 'Όταν εκπονήθηκαν τα προγράμματα διάσωσης οι θεσμοί έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στη βελτίωση βασικών υπηρεσιών, όπως την καταπολέμηση πυρκαγιών, διαθέτοντας επαρκή χρήματα', επισημαίνει οικονομολόγος από την Αθήνα που γνωρίζει τα των προγραμμάτων διάσωσης και ο οποίος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι δαπάνες για την καταπολέμηση πυρκαγιών είχαν κατά τα προηγούμενα χρόνια σταθερό μερίδιο επί του ΑΕΠ ενώ από το 2013 αυξήθηκαν». Βέβαια όπως διευκρινίζει η εφημερίδα αυτό είναι σχετικό διότι τα τελευταία δέκα χρόνια η Ελλάδα απώλεσε το 1/4 του ΑΕΠ της, ενώ το ίδιο διάστημα μειώθηκαν και οι απολαβές των πυροσβεστών.

Ανούσιο το να επιρρίπτονται οι ευθύνες αποκλειστικά στη λιτότητα αν αναλογιστεί κανείς τη μεγάλη πυρκαγιά του 2007, υποστηρίζει και ο καθηγητής Γιώργος Μπήτρος (σσ. ομότιμος Καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Όπως σημειώνει η FAZ: «Παρότι δεν υπήρχε ακόμη λιτότητα, η πρόληψη ήταν και τότε ανεπαρκής. Η τότε κυβέρνηση είχε συγκεντρώσει εκατομμύρια δωρεών από Έλληνες του εξωτερικού, ωστόσο για την αξιοποίησή τους δεν λογοδότησε κανείς».

«Ερείπια, στάχτες και αναπάντητα ερωτήματα»

«Ερείπια, στάχτες και αναπάντητα ερωτήματα» είναι ο τίτλος άρθρου στην Suddeutsche Zeitung που σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «ο αριθμός των νεκρών είναι μεγάλος, υψηλότερος από τις ολέθριες πυρκαγιές του 2007 όταν είχαν χάσει τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Η Ελλάδα θρηνεί πλέον τουλάχιστον 80 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στις φλόγες ή στην προσπάθειά τους να τις αποφύγουν. Υπάρχουν φόβοι ότι ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί. Ορισμένοι εκ των 180 τραυματιών είναι σε κρίσιμη κατάσταση, την Τετάρτη ένας άνδρας υπέκυψε στα εγκαύματά του. […] Στο μεταξύ γίνονται γνωστές όλο και πιο φρικιαστικές λεπτομέρειες. Για ένα 13χρονο κοριτσάκι που έπεσε στο γκρεμό ενώ καίγονταν επειδή δεν είχε άλλη διέξοδο και που πέθανε ακαριαία. Για ανθρώπους που αναζήτησαν σωτηρία στη θάλασσα και πνίγηκαν. Για την οικογένεια που κάηκε στο αυτοκίνητο, με τα παιδιά αγκαλιά με τους γονείς […]».

__________

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=1008296

Δημοσίευμα της ισπανικής εφημερίδας El Publico: "Αυτά είναι τα πραγματικά χρέη της Γερμανίας στην Ελλάδα"

 Ισπανία: εφημερίδα El Publico

Η Γερμανία χρωστά χρήματα στην Ελλάδα και, σύμφωνα με αρκετούς υπολογισμούς, το ποσόν αυτό ανέρχεται σχεδόν στα… διπλά χρήματα από αυτά που έχει λάβει η Αθήνα από τους Ευρωπαίους εταίρους της, αποφαίνεται σε σημερινό της δημοσίευμα η ισπανική ηλεκτρονική εφημερίδα El Publico.

Επικαλούμενη στοιχεία από μελέτες γνωστών και καθ” όλα έγκριτων Ισπανών ιστορικών κι οικονομολόγων, η αριστερών αποκλίσεων εφημερίδα δημοσιεύει, υπό τον τίτλο «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν οι Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα» έναν εκτενή απολογισμό των γεγονότων από την επιβολή από το χιτλερικό καθεστώς του αναγκαστικού δανείου, ισοδύναμου με 3 δισ. ευρώ, τη συνδιάσκεψη του 1953 για τη διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, έως τη συμφωνία των «Δύο συν Τέσσερις» του 1990 για τη μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης των δύο Γερμανιών. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιστορίας Εδμούνδο Φαγιάνας Εσκουέρ, εάν για το κατοχικό δάνειο «ισοδύναμο με 3 δισεκ. ευρώ», «εφαρμοσθεί ως σημείο αναφοράς το μέσο επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων, το ποσόν που θα έπρεπε σήμερα να καταβάλει η Γερμανία θα ήταν 163,800 δισ. ευρώ». Ποσό που ουδέποτε καταβλήθηκε, υπενθυμίζει από την πλευρά του κι ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Παν/μιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης Κάρλος Σάνθ Ντίαθ, «μολονότι η Κατοχή στην Ελλάδα ήταν μία από τις ωμότερες στην Ευρώπη» επισημαίνοντας τις μεγάλες απώλειες, από πείνα και κακουχίες, μεταξύ του πληθυσμού τις χώρας και τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία της Ελλάδας.

«Ο υπολογισμός της καταστροφής» εκτιμά ο Φαγιάνας Εσκουέρ «ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, που την ανάγουν σε έως και 300 δισ. ευρώ. Ποσό που ο Γάλλος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί, Ζακ Ντεπλά, ανεβάζει ακόμη και στα 575 δισ. ευρώ» υπογραμμίζεται στο ίδιο άρθρο. «Είναι σαφές πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα» προσθέτει ο ίδιος καθηγητής. Μάλιστα η εφημερίδα σημειώνει ιδιαίτερα, πως οι αποζημιώσεις, που αξιώνουν οι Έλληνες, δεν φθάνουν ούτε καν στα πραγματικά χρηματικά ύψη που πρέπει να τους δοθούν: «162 δισ. ευρώ, χωρίς να υπολογισθούν τα επιτόκια από την εποχή της Κατοχής (….) τα 108 δισ. αντιστοιχούν στις καταστροφές των υποδομών, ενώ τα υπόλοιπα στο καταναγκαστικό δάνειο της δοσίλογης κυβέρνησης».

Αναφορικά με τη δυσαρέσκεια της γερμανικής κυβέρνησης για τη μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο θέμα των επανορθώσεων, αλλά και στον παραλληλισμό που «τόλμησε» ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης στο Βερολίνο με την κατάσταση που οδηγεί στην άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα, ο καθηγητής στο UCM Κάρλος Σανθ Ντίαθ δηλώνει πως «δεν ήταν μία αναιδής στάση. Κανένα άλλο έθνος δεν μπορεί να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση στην Ελλάδα. Η Ευρώπη οφείλει να διδαχθεί το μάθημα πως, όταν φέρνουν έναν λαό στην απογοήτευση και την ταπείνωση, ο δρόμος προς τον εξτρεμισμό ανοίγει διάπλατα». Ο Σανθ Ντίαθ επιπλέον υπενθυμίζει πως η «Γερμανία πέτυχε από την Ευρώπη συμφωνία ότι πάνω απ’ όλα δεν πρόκειται να αποζημιώσει τις χώρες της Νότιας Ευρώπης», για τις «βοήθειες» εν είδει άλλου «Σχεδίου Μάρσαλ» που τις εξανάγκασε να της δώσουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμφωνία που, όπως υπογράμμισε ο Γερμανός οικονομολόγος του London School of Economics Άλμπρεχτ Ριτσλ (σε συνέντευξή του στο Der Spiegel το 2011), καθιστά τη Γερμανία στον μεγαλύτερο χρεώστη του 20ου αιώνα, αλλά ακόμη και σε όλη την σύγχρονη χρηματοοικονομική ιστορία, καθώς ήταν πρωταγωνιστής στις πιο βαριές εθνικές χρεοκοπίες».

Κατά τον Σανθ Ντίαθ, η Ελλάδα έχει όλους τους καλούς λόγους και τα ιστορικά δεδικασμένα για να αξιώσει μία επίλυση του χρέους της… à la Γερμανικά, υπογραμμίζοντας πως χάρις σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανεκκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα, να τεθούν οι βάσεις για τη σημερινή ανάπτυξή της.

Καταλήγοντας σχολιάζει: «Η Γερμανία ήταν η χώρα που επωφελήθηκε όσο καμία άλλη από την ΕΕ, συνεπώς είναι εκείνη που περισσότερο απ’οποιονδήποτε άλλο οφείλει να φροντίσει γι αυτήν». Το άρθρο ολοκληρώνεται με την παρατήρηση του ίδιου καθηγητή, πως ψίχουλα που έδωσε η Γερμανία οιονεί επανορθώσεων στην Ελλάδα μεταπολεμικά, «ήταν μία αρχική δόση εν αναμονή της διαπραγμάτευσης για την καταβολή των αποζημιώσεων μετά τη (γερμανική) ενοποίηση. Όμως, τα πάντα παρέμειναν σ’ αυτό το σημείο και μάλλον θα παραμείνουν εκεί, εάν ο Τσίπρας δεν βγάλει την Μέρκελ από την οικονομική της αμνησία».

__________
πηγή: realfresh-news.eu

Μείωση κατά 60% θα κάνει στον μισθό του ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, ο πρώτος αριστερός πρόεδρος του Μεξικού και θριαμβευτής των εκλογών

ΚΕΝΤΡΙΚΗ - ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ

Ο νέος πρόεδρος κόβει 60% το μισθό του

AP Photo/Anthony Vazquez

Μείωση κατά 60% θα κάνει στον μισθό του ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, ο πρώτος αριστερός πρόεδρος του Μεξικού και θριαμβευτής των εκλογών στις αρχές του μήνα στο πλαίσιο της λιτότητας, που ζουν και οι πολίτες.

Η αμοιβή του AMLO (ακρωνύμιο του ονόματός του) θα είναι 108.000 πέσος (5.707 δολάρια) το μήνα με τον ίδιο να λέει πως σχεδιάζει να κερδίζει λιγότερο από το μισό ποσό, που απολάμβανε ο προκάτοχός του.

«Αυτό που θέλουμε είναι ο προϋπολογισμός να φτάσει για όλους» είπε στους δημοσιογράφους ο Ομπραδόρ, που διαμήνυσε πως κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν θα μπορεί να κερδίσει περισσότερα από τον πρόεδρο κατά τη διάρκεια της εξαετούς θητείας του. 

Ο Ομπράντορ δήλωσε ότι θα ήθελε να μειώσει ακόμη περισσότερο τον μισθό του, αλλά δεν θέλει να προκαλέσει δυσαρέσκεια στο υπουργικό συμβούλιο, μέλη του οποίου σε ορισμένες περιπτώσεις αφήνουν θέσεις του ιδιωτικού τομέα ή ακαδημαϊκές θέσεις που έχουν μεγαλύτερες αμοιβές από το νέο ανώτατο όριο του μισθού ενός δημόσιου υπάλληλου.

Ο νέος πρόεδρος μίλησε επίσης τη μείωση των παροχών που χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους και απολαμβάνουν υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, όπως σοφέρ, σωματοφύλακες και ιδιωτική ιατρική ασφάλιση. 

Ακόμη, προανήγγειλε ότι οι πρώην πρόεδροι δεν θα λαμβάνουν πλέον συντάξεις, ανακοίνωσε τη μετατροπή της επίσημης προεδρικής κατοικίας σε πολιτιστικό κέντρο κι επανέλαβε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις για εξάλειψη της διαφθοράς.

Σύμφωνα με τον AMLO, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να γνωστοποιούν τα περιουσιακά τους στοιχεία, ενώ η διαφθορά θα θεωρηθεί σοβαρό αδίκημα.

Σύμφωνα με τον Guardian, υποστηρικτές του προέδρου ενθουσιάστηκαν με τις προτάσεις του. «Αυτό χρειαζόμαστε», δήλωσε η 57χρονη Ζοσεφίνα Αρκινιέρα, διοικητική υπάλληλος, που βγάζει 12.000 πέσος το μήνα.

Εξέφρασε δε τη δυσαρέσκειά της για τη δωροδοκία δημόσιων υπαλλήλων και την πολυτελή ζωή υψηλόβαθμων αξιωματούχων την ώρα που οι πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.

efsyn.gr
Πηγή: The Guardian
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Μεξικό: βαρύ φορτίο για τον Ομπραδόρ
Ολα έτοιμα για κεντροαριστερή «στροφή» στο Μεξικό

Ταϊλάνδη: ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΓΛΙΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ υπάρχει ελπίδα…

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ

ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΓΛΙΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ υπάρχει ελπίδα…

(Σε λίγο καιρό τα φώτα θα σβήσουν πάλι πάνω από την Ταϊλάνδη, η βάρβαρη εκμετάλλευση παιδιών κι ενηλίκων θα παραμείνει όμως μια πραγματικότητα για την οποία μπορούμε και πρέπει να ευαισθητοποιούμαστε με κριτήρια πέραν του τηλεοπτικού χρόνου και της αλά καρτ συγκίνησης των καναλιών)...

~~~~~~

Παγκόσμια συγκίνηση έχει προκαλέσει και δικαίως η επιχείρηση απεγκλωβισμού ομάδας ποδοσφαίρου από σπήλαιο στην Ταϊλάνδη, υπάρχει όμως ένα δράμα που δεν τραβά ανάλογα τα φώτα της δημοσιότητας, παρότι είναι πολύ πιο εκτενές και μακροχρόνιο: Δεν είναι άλλο από την παιδική εργασία, στην οποία η Ταϊλάνδη κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως.

Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) περίπου 1 εκατομμύριο παιδιά στην Ταϊλάνδη είναι θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης. Χρησιμοποιούνται ως ζητιανόπουλα, οικιακοί υπηρέτες ή εξαναγκάζονται να δουλεύουν στην ιχθυοκαλλιέργεια, την πετρελαϊκή βιομηχανία και τις υπηρεσίες. Κάποια εξ αυτών δουλεύουν για κυκλώματα ναρκωτικών και λαθρεμπορίας, ενώ σε 300.000 ανέρχονται όσα εργάζονται ως βιομηχανικοί σκλάβοι σε εργοστάσια ή κρατούνται αιχμάλωτα σε πορνεία, σε μια χώρα πασίγνωστη για το σεξοτουρισμό της.

Οι ώρες εργασίας συνήθως ξεπερνούν το 8ωρο έναντι του βασικού ημερομισθίου ή ακόμα μικρότερης αμοιβής. Πολλά παιδιά έχουν καταγωγή από τη Μιανμάρ ή την Καμπότζη. Σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά αυτά καταλήγουν ουσιαστικά σκλάβοι μετά από διακανονισμό των γονιών τους με διάφορους “ατζέντηδες”, που δανείζουν χρήματα στους γονείς (συνήθως το ποσό κυμαίνεται από 80 ως 2000 δολάρια) και μετά ζητούν από τα παιδιά να ξεπληρώσουν το χρέος με την εργασία τους ή απλά πληρώνουν τους γονείς για να τους πουλήσουν πρακτικά την εργασία των παιδιών τους.

Περίπου 1,6 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 15 δεν πηγαίνουν στο σχολείο, και η πλειονότητα εξ αυτών είναι αναγκασμένη να εργάζεται. Παρότι πρόσφατα η Ταϊλάνδη απέσπασε επαίνους από τις ΗΠΑ για την αυστηροποίηση της νομοθεσίας σε σχέση με την παιδική εργασία, το ζήτημα δεν είναι τόσο οι νόμοι, που ειδικά από τις αρχές του 2000 γίνονται ολοένα και πιο δρακόντειοι, αλλά η εφαρμογή τους με δεδομένη τόσο τη διάχυτη διαφθορά και έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών στη χώρα, όσο και την φτώχεια που εξαναγκάζει τις οικογένειες να σπρώχνουν τα παιδιά τους σε συνθήκες οιονεί δουλείας για να επιβιώσουν.

Σε λίγο καιρό τα φώτα θα σβήσουν πάλι πάνω από την Ταϊλάνδη, η βάρβαρη εκμετάλλευση παιδιών κι ενηλίκων, κυρίως από πολυεθνικές – κολοσσούς, όπως η Νεστλέ, θα παραμείνει όμως μια πραγματικότητα για την οποία μπορούμε και πρέπει να ευαισθητοποιούμαστε με κριτήρια πέραν του τηλεοπτικού χρόνου και της αλά καρτ συγκίνησης των καναλιών.

~~~~~~~~~~
(από την "Κατιούσα")
http://www.katiousa.gr/…/giati-glitosei-paidi-yparchei-elp…/